زبان هم اگرچه بی تردید در تکوین شخصیت ایرانی نقش اصلی دارد، اما تصور آن که تنها با یک زبان خالص و مخصوصا خالی از لغات غیرایرانی است که ایرانی می تواند ایرانی باشد، چیزی جز یک رؤیای شیرین نیست.
و وسوسه ای که امروز بعضی دوستان ما را وامی دارد که نسبت به عناصر غیرایرانی زبان فارسی روی ترش کنند هرچند ناشی از غیرت ملی است اما اصرار و ابرام در آن، زبان ما را محدود می کند و فرهنگ ما را از آنچه طی قرنها تاریخ خویش به غنیمت یافته است، محروم می سازد.»
و آقای حدادعادل رییس فرهنگستان زبان فارسی:
اگر بخواهیم کلمات عربی را از فارسی بیرون کنیم زبان فارسی خیلی ضعیف و لاغر میشود. زبان فارسی همینی است که من و شما با آن صحبت میکنیم. مثلا صحبت یک کلمه عربی است منتها عربها آن را به یک معنا به کار میبرند و ما به یک معنای دیگر.هیچ نباید نگران وجود این تعداد لغات عربی در زبان فارسی باشیم. ترازوی ما حافظ و سعدی هستند. نباید از آن غلیظتر و ضعیفترش کنیم.»
در راستای ت سره نویسی و پالایش زبان فارسی از عربی در عهد پهلوی اول
با قطع رابطه از عرب امپراطوری ایران قبل از اسلام را احیاء و علم ساسانیان را برافرازید و با تبدیل کلمهی جواب به پاسخ انتقام از سعد بن وقاص بگیرند »(!!!)
[ایرج افشار، نامه های لندن ( از دوران سفارت تقی زاده در لندن ) ، انتشارات فرزان روز، 1375، ص 192 ].
---------
بست عرب دست عجم را به پشت
هر چه توانست از آن قوم کشت
.گر چه عرب زد چو حرامی به ما
داد یکی دین گرامی به ما
. نصف زبان را عرب از بین برد
نیم دگر لهجه ترکان سپرد »
[ملک الشعراء بهار، چهار خطابه از بهار در ستایش پهلوی، یغما،س 8، ش 1، فروردین ا334ش، ص 9 ، به نقل از رضا بیگدلو ، ، ص 167 - 168 ].
درباره این سایت